Z pewną dozą niepewności a zarazem ciekawości zajrzałam do najnowszej powieści pani Katarzyny Grocholi. Bo jakże to , kryminał po wielu latach różnego rodzaju obyczajach. A właściwie czemu nie....
A tu spotkało mnie miłe zaskoczenie .
Samobójstwo znanego biznesmena uznane nie co później jako morderstwo zostało opisane jako wyrafinowana zbrodnia a profil mordercy został dogłębnie przedstawiony - pełna retrospekcja tej konkretnej bohaterki.
Dodatkowo w bardzo subtelny i dobry sposób autorka poruszyła temat molestowania nieletnich. A także problem wszechobecnego internetu, w którym każdy może zrobić z kogokolwiek złego człowieka.
" .... jak hejterzy - marne marionetki bez twarzy, nazwisk,tożsamości, więc bezkarne, produkujące żółć bezwiednie i dlatego w swoim mniemaniu odważne. "
Poza tym w sobie dość dobrze znanym " Grocholowym" stylu przedstawiła nam głównych bohaterów czyli błyskotliwego policjanta Natana z zawiklanymi problemami prywatnymi oraz Weronikę młodą antropolog z bogatym bagażem przeżyć rodzinnych. Bardzo ciekawie zostały przedstawione portrety psychologiczne wszystkich bohaterów.
Jak dla mnie jest to trochę thriller trochę kryminał z rozbudowanym i jakźe ważnym wątkiem obyczajowym. I jak zawsze bardzo szybko czyta się tą pozycję .
Polecam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz